In de zestiende en zeventiende eeuw werd de term Tafelmusik gebruikt voor achtergrondmuziek bij feestelijke gelegenheden. Telemanns bundel is één van de laatste voorbeelden van zulke hofmuziek; en in dit geval gaat het ook meteen om een hoogtepunt. Telemanns ‘Musique de Table’ bestaat uit drie groepen van zes stukken, in steeds dezelfde volgorde: Suite/Ouverture, Kwartet, Concert, (Trio)sonate,
… Sonate en Conclusie. Naast deze diversiteit aan genres wordt elk genre bovendien in elk deel anders behandeld. De Suite in het eerste deel is bijvoorbeeld typisch Frans, die van het tweede deel Italiaans en die van het derde deel weer typisch Duits. Telemann demonstreert zo op indrukwekkende wijze zijn veelzijdigheid en vaardigheid, en hij deed dat ook voor goed publiek: meer dan tweehonderd mensen deden een voorbestelling van de gedrukte bundel, en onder hen waren grote namen als Händel en Quantz! Net als J.S. Bach is Telemann een zeer internationaal georienteerd componist, maar waar Bach overal zijn onmiskenbaar eigen stempel op drukt, laat Telemann meer de eigenheid van stemmen uit heel Europa horen. Daarmee is zijn Musique de Table een ideale kennismaking met de Europese hoogbarok. (TC)plus
