Anders dan bij Louis Andriessen, gaat de muziek van Haagse School-genoot Huib Emmer nauwelijks over muziek. Natuurlijk zijn de klassiekers uit de muziekgeschiedenis hem bekend, maar haalt hij zijn inspiratie toch liever uit andere kunstdisciplines. Ook bij de verwerking van dit materiaal dienen andere media als voorbeeld, zoals de montagetechniek uit de literatuur en de film. Deze vinden we terug
… in Singing Pictures (1981), waarbij het werken met contrasten een hoofdthema is geworden. Niet alleen wisselen scherp gedefinieerde brokken muziek elkaar voortdurend af, maar worden ook tegenstellingen in instrumentatie en klankkleur flink uitgebuit. Dit levert een grilliger soort muziek op dan de enigszins lyrische titel Singing Pictures doet vermoeden. Het verloop van het stuk gaat gepaard met een proces van uitdunning, waarbij het toch al sobere materiaal steeds verder wordt uitgekleed tot slechts een paar machteloze dreunen als losse pilaren van een verwoeste tempel overblijven. (JWvR)plus
