Voor dit grote oratorium liet Frank Martin zich inspireren door een kleine ets van Rembrandt. Op de ets zien we Jezus aan het kruis, met de twee misdadigers gekruisigd aan zijn weerszijden. Martin heeft in Golgotha de weg van Jezus naar dat kruis op muziek gezet – en hiermee plaatste hij zich in de ontzagwekkende traditie van passiemuziek, van de Middeleeuwen tot Bachs meesterwerken. Dat was in
… zekere zin niets voor de bescheiden Martin: hij vond zichzelf absoluut onwaardig om zich in deze traditie te plaatsen. Ten onrechte, want met ‘Golgotha’ leverde Martin een unieke bijdrage aan deze traditie. In twee delen van elk vijf scènes doorloopt de componist het verhaal. Na een openingskoor volgt Palmzondag, Jezus in de Tempel, Het laatste Avondmaal, Gethsemane, een Meditatie, Jezus voor het Sanhedrin, Jezus met Pilatus, de Calvarie-berg en tot slot de Opstanding. Martin heeft zelf een kleine selectie uit alle vier Evangelieën gemaakt en deze samengevoegd en afgewisseld met tekst van de kerkvader Augustinus. Deze originele combinatie en de vorm (een oratorium met symfonische accenten) zorgt voor een fascinerend geheel: zeer de moeite waard voor wie eens een compleet andere passie wil horen – en in dit geval loopt het bovendien eens goed af: Martin voegt ook de opstanding aan het verhaal toe! (TC)plus
