Pioniers zijn onder andere Ben Harney, Scott Joplin en Ernest Hogan die zijn muziek naar het district Shake Rag in Bowling Green (Kentucky) vernoemt. Tot de eerste opnames behoren de rags van Tom Turpin.
Jelly Roll Morton begint rond zijn 14de als pianist in een bordeel in New Orleans. Geworteld in ragtime, klinkt zijn pianospel ruwer, swingender maar ook virtuozer.
De New Yorkse stridepianist James P. Johnson wordt gezien als een belangrijke voorloper van de moderne jazzpiano. Toch is zijn naam lang niet zo bekend als navolgers Art Tatum, Duke Ellington en Fats Waller.
De herkomst van de boogie-woogie is onduidelijk, maar het is populair in de jaren 30/40. De drie populaire pianisten Albert Ammons, Meade Lux Lewis en Pete Johnson houden het levend als The Boogie Woogie Trio.
Vroeg in de 20ste eeuw verdient Scott Joplin al de titel King of Ragtime. Zijn muziek en met name de compositie The Entertainer wordt in 1973 herontdekt na gebruik als soundtrack voor de film The Sting.
De Nederlandse pianist Rob Hoeke groeit in de jaren 60 uit tot een internationaal fenomeen. Hij maakt uitstappen naar de bluesrock, maar blijft tot zijn overlijden in 1999 vooral trouw aan boogie-woogie.