De Californische popgroep The Beach Boys werd aan het begin van de jaren zestig opgericht door de broers Brian, Carl en Dennis Wilson, hun neef Mike Love en schoolvriend Al Jardine. Al snel was de muzikale formule duidelijk: een mix van rock-‘n-roll en de complexe samenzang van groepen als The Four Freshmen en de Hi-Lo’s, verpakt in liedjes waarin de geneugten van Californië (zon, strand en surfen) werden bezongen. In Brian Wilson had de groep de beschikking over een geniale songschrijver. Met de debuutsingle Surfin’ (1961) scoorden de Beach Boys een lokale hit aan de westkust. Met Surfin’ Safari (1962) en Surfin’ USA (1963) volgde een landelijke en later ook de internationale doorbraak. Ook tijdens de zogenaamde Britse popinvasie bleef de groep onder leiding van Brian, die met optreden was gestopt om zich fulltime met het opnameproces bezig te kunnen houden, de strijd aangaan met de groepen van overzee. Die competitiedrang met vooral The Beatles resulteerde in het album Pet Sounds (1966), dat nog steeds wordt beschouwd als een van de beste popplaten aller tijden. Tijdens het werken aan de opvolger Smile werd de druk op de labiele Brian, die zwaar experimenteerde met drugs, zo groot dat hij instortte. Hij werd nooit meer de oude. Hoewel hij op onregelmatige basis mee bleef werken aan de platen van de groep, ging het met de carrière van de Beach Boys sindsdien bergafwaarts. Dennis Wilson kampte met een zware alcoholische verslaving en verdronk in 1983. Carl Wilson overleed in 1998 aan kanker. De groep bleef in verschillende bezettingen al die jaren optreden in het Golden Oldies-circuit. Brian kampte decennialang met zware psychische problemen. Hij verraste hij aan het eind van de eeuw zijn fans met het prima soloalbum Imagination (1998) en door op wereldtournee te gaan met de groep The Wondermints, tijdens welke hij de beste liedjes van Pet Sounds en Smile vertolkte.
meer
Ontsproten uit het verlangen van Eric Clapton om na zijn dienstverband bij The Yardbirds weer pure blues te spelen, groeide het trio Cream uit tot de eerste superband van de jaren zestig en was als zodanig de directe inspiratiebron voor The Jimi Hendrix Experience. Samen met drummer Ginger Baker en bassist Jack Bruce verkende Clapton de grenzen van het genre – met name die van het volume werden flink opgerekt! – en in een korte maar hevige periode stonden ze met hun ambitieuze, soms zwaar overstuurde sound aan de wieg van zowel bluesrock, psychedelica en hardrock. Een uiterst invloedrijke band, waarvan de reünie in 2005 door een generatie rockfans met gejuich werd begroet.
(bron: wikipedia)Pacific Gas & Electric was een Amerikaanse bluesrockband uit de jaren 60 en 70. De band werd geleid door zanger Charlie Allen. Hun grootste hit was "Are You Ready?".
De band werd opgericht in Los Angeles in 1967 door gitarist Tom Marshall, bassist Brent Blok, tweede gitarist Glenn Schwartz (voorheen van The James Gang) en drummer Charlie Allen, die eerder speelde in de band Bluesberry Jam. Toen duidelijk werd dat Allen de beste zanger was in de nieuwe groep, werd... meer
Door klaterende, heldere elektrische gitaren toe te voegen aan nummers van Bob Dylan, waren The Byrds medeverantwoordelijk voor het uitvinden van folkrock. Daarnaast waren zij vroege vertegenwoordigers van psychedelische rock en later - met de huidige held van de alt.country Gram Parsons - voorvechters van de countryrock. Aangevoerd door Roger McGuinn met zijn kenmerkende Rickenbacker gitaar verwierf de bezetting van het midden van de jaren zestig – waarvan ook David Crosby, Gene Clark en Chris Hillman deel uitmaakten – voor het eerst bekendheid met hun unieke versie van Dylans Mr Tambourine Man. Na vele personeelswijzigingen bleef een vaste kern over, die bestond uit McGuinn en Hillman. De kortstondige toetreding van Parsons maakte de mijlpaal Sweetheart Of The Rodeo mogelijk. Uiteindelijk kan vooral McGuinn verantwoordelijk worden gehouden voor de erfenis van The Byrds, een band die met zijn harmonieën en rinkelende gitaren talloze jongere bands heeft beïnvloed.
Deep Purple, een van de langstlopende en meest productieve hardrockbands, dook voor het eerst op in het psychedelische tijdperk van eind jaren zestig. De band viel op omdat ze veel harder speelden dan al hun voorgangers. De klassieke bezetting uit de jaren zeventig (met de virtuoze gitarist
Ritchie Blackmore, de klagende tenor van
Ian Gillan en de klassiek getrainde toetsenist
Jon Lord) was een blauwdruk voor veel hardrock- en metalbands die in hun voetsporen volgden. De latere jaren kenmerkten zich door de vele bezettingswisselingen. De zangers
David Coverdale en
Joe Lynn Turner en de gitaristen
Tommy Bolin en
Steve Morse maakten ooit deel uit van de groep. Vanaf de jaren tachtig vonden er spaarzame reünies plaats met de belangrijkste bandleden uit het illustere verleden.
Aan het einde van de jaren zestig onderscheidde het Californische kwartet onder leiding van John Fogerty zich van hun collega’s door hun directe aanpak. Geen psychedelische strapatsen, maar aardse muziek die hoorbaar is geworteld in rock ’n roll en rhythm & blues. In de korte tijd dat de band bestond leverde het bijna alleen maar klassieke albums af met als hoogtepunt Cosmo’s Factory (1970). In 1972 viel de groep uit elkaar en richtten diverse leden zich op solocarrières. Eens in de zoveel tijd wordt de muziek van Creedence ontdekt door een jongere generatie, onder meer in 1998 naar aanleiding van de speelfilm The Big Lebowski met een hoofdrol voor Creedence-fan Jeffrey ‘The Dude’ Lebowski.
Moody Blues is een van de langst bestaande rockbands. De groep werd opgericht in het midden van de jaren zestig als tak van de Britse rhythm-and-bluesboom en haalde niet veel later succes met de psychedelische en symfonische pop van Nights In White Satin. Gedurende de jaren zeventig perfectioneerden ze hun melodische en door klassieke muziek beïnvloede stijl, waarmee ze een brug creëerden tussen progressieve rock en pop. Dit geluid werd het handelsmerk van Moody Blues dat zij tot op de dag van vandaag uitdragen.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer.
Carlos Santana is een van de zeldzame gitaristen met een direct herkenbaar geluid. Zijn band Santana boekte internationale successen met een soulvolle mix van blues, rock en latin. Zijn psychedelische platen uit de jaren zestig, fusionalbums uit de jaren zeventig en popcrossovers rond 2000 zorgden ervoor dat Carlos Santana uitgroeide tot een gerespecteerde en invloedrijke artiest. Hoewel Santana hits scoorde van de late jaren zestig tot de vroege jaren tachtig, bleef hij daarna uit het zicht van het grote publiek totdat hij in 1999 een grote hit scoorde met zijn comebackalbum Supernatural. Op dit album werkte Santana samen met een nieuwe generatie popsterren die hem introduceerden bij een heel nieuw publiek.
De soul van Motown was in goede handen bij The Four Tops. Het kwartet scoorde eind jaren zestig hit na hit voor het beroemde soullabel. Songs als Reach Out I’ll Be There, Benadette en I Can’t Help Myself behoren nu tot de canon van de soulmuziek. De meeste van deze hits werden geschreven door het componistentrio Holland-Dozier-Holland. Opvallende troef bij The Four Tops was frontman Levi Stubbs. Met zijn baritonstem stak hij krachtig af tegen andere soulzangers, die meestal tenor waren. In de jaren zeventig scoorde groep minder hits, maar bleven een livefavoriet. Met Indestructible en Loco In Acapulco scoorde het kwartet in 1988 nog twee onverwachte hits. Anno 2011 zijn drie van de vier originele leden overleden, maar mede-oprichter Abdul ‘Duke’ Fakar toert met drie vervangers nog altijd de wereld over.
Rod Stewart verwierf voor het eerst bekendheid als zanger van The Jeff Beck Group, in de late jaren zestig. Vervolgens ging hij - een schorre, door soul beïnvloede zanger met gelijkwaardige porties talent en charisma - zingen bij de rauwe kroegrockers The Faces. Tegelijkertijd begon Stewart een solocarrière, die enkele decennia omvatte en waarin hij zich waagde aan folkrock, pop, disco en jazz. Uiteindelijk wist hij The Faces te overschaduwen. Hij produceerde een verbazingwekkende reeks hitssingles en platina albums. Stewarts carrière kende meer dan één comeback. In 1993 bezorgde zijn akoestische Unplugged-performance hem hernieuwde erkenning als een smaakvol liedvertolker. Tien jaar later, en met de hulp van Clive Davis, werd hij nog bekender als gelikte crooner van orkestrale jazzstandards.
Als er één man symbool kan staan voor de ontwikkeling van de blues, dan is dat Muddy Waters wel. Waters werd in 1913 als McKinley Morganfield geboren op het platteland van Mississippi. Daar speelde hij akoestische blues die in 1941 werd vastgelegd door Alan Lomax, de bekende verzamelaar van volksmuziek. In 1943 vertrok Waters naar Chicago waar hij een belangrijke rol speelde bij het ‘electrificeren’ van de blues. Aan zijn hand groeide de blues uit luid verstrekte stadmuziek. Waters bekendste nummers (Hoochie Coochie Man, Mannish Boy) werden door veel bekende artiesten gecoverd zoals The Rolling Stones en de Allman Brothers Band. Waters overleed in 1983. Zijn zoon Big Bill Morganfield zette het vak voort.
Engelse bluesrockband die ondanks hun jonge leeftijd (bij de start is het jongste bandlid nog maar 15 jaar) de zegen ontvangt van bluesveteranen als Alexis Korner en John Mayall. De doorbraak komt met het album Fire & Water (1970) en de nummer-1 hit (en rockklassieker) All Right Now. De groep valt uit elkaar, niet in de laatste plaats vanwege de heroïneverslaving van stergitarist Paul Kossoff. Zanger Paul Rodgers richt daarna Bad Company en duikt vanaf 2000 ook op als vervanger van Freddie Mercury in Queen.
Marvin Gaye begon zijn carrière in de late jaren vijftig, toen hij zong met verschillende vocale rhythm and bluesgroepen. Hij ging al snel verder als sessiedrummer en zanger bij Motown. Gayes eigen albums in de jaren zestig werden gekenmerkt door stuwende, energieke rhythm and blues en duetten met Mary Wells en Tammi Terrell. In de jaren zeventig creëerde hij een unieke, hoogstpersoonlijke visie op rhythm and blues, waarin hij maatschappijkritische elementen, atmosferische arrangementen en overkoepelende albumthema's verwerkte. Zijn vroege, gewelddadige dood beroofde de wereld van een waar genie.
Martha & The Vandellas was één van de weinige Motown-meidengroepen die wist the concurreren met The Supremes. In Nederland is de groep vooral bekend van de hits (Love Is Like) A Heatwave (1963) en Dancing In The Streets (1964) maar in Amerika scoorde het meidentrio 26 hits in negen jaar tijd. In de jaren zeventig nam de populariteit van de groep af. In 1974 bracht Martha Reeves haar eerste solo-album uit. Op latere leeftijd zat Reeves nog vier jaar als raadslid in de gemeenteraad van Detroit.
Van alle Britse R&B-bands die begin jaren zestig de podia van Londen onveilig maakten waren The Animals ongetwijfeld één van de meest talentvolle. Blikvanger was zanger Eric Burdon, die met zijn majestueuze stemgeluid niet onderdeed voor de zwarte blues- en soulzangers waardoor de band zich liet inspireren. Met The House Of The Rising Sun, een prachtig bewerkte folksong, scoorde de groep zijn grootste hit. Vrij snel daarna begon het te rommelen in de gelederen van de groep, mede door een conflict over royalties. Toch wist de band nog klassieke singles als Don’t Let Me Be Misunderstood, Bring It On Home To Me en We Got To Get Out Of This Place af te leveren.
Van twaalfjarige multi-instrumentalist en wonderkind tot baanbrekende, volwassen songschrijver en producer: Stevie Wonder behoort tot het selecte groepje popmuzikanten van wiens genialiteit iedereen overtuigd is. Zijn opnames uit de jaren zestig lieten nog geweldige rechttoe- rechtaan rhythm and blues horen. Zijn visionaire albums uit de jaren zeventig brachten pop en rhythm and blues naar onontgonnen gebied, door het samenbrengen van elektronica, reggae en ongelofelijk verfijnde melodische en harmonische progressies.
(bron: wikipedia)Procol Harum is een Britse band die in 1967 werd gevormd. De band is vooral bekend van hun nummer 1-hits A Whiter Shade of Pale en Homburg. De band wordt gezien als een van de wegbereiders van het genre progressieve rock. De samenstelling van de band is in de loop der tijd veelvuldig gewijzigd. De enige constante leden zijn zanger/pianist Gary Brooker en tekstschrijver Keith Reid.
De wortels van Procol Harum lagen in een live band genaamd 'The Paramounts', die... meer
Cat Stevens was nog maar een tiener toen zijn debuutsingle in de Britse hitlijsten terecht kwam. Hij werd een internationale ster met het album Tea For The Tillerman (1970), waarop hij een opvallende ontwikkeling in zijn stijl liet horen. Met zijn herkenbare stem, memorabele melodieën en gevoelige, sociaal bewuste teksten was Stevens exemplarisch voor de singer-songwriters uit de vroege jaren zeventig. Zijn platen uit die periode waren ongelofelijk succesvol en zijn bekend bij iedereen die opgroeide in die tijd. In de loop der tijd werd zijn muziek minder toegankelijk en nadat hij zich eind jaren zeventig tot de islam bekeerde, keerde hij de popwereld de rug toe.
De naam van William ‘Smokey’ Robinson (Detroit 1940) blijft voor altijd verbonden met Motown. Robinson was producer, componist, vice-president en natuurlijk ook artiest bij het beroemde soullabel. Met zijn groep The Miracles scoorde hij met Shop Around in 1960 een nummer-1 hit, zowel voor hemzelf als Motown de eerste in een lange rij. Zowel Bob Dylan als John Lennon prezen zijn originele muziek en teksten. Vanaf 1973 richtte Robinson zich op een solocarrière. Met een meer volwassen souljazzgeluid schreef hij de perfecte muziek voor de late uurtjes. Zijn hit Quiet Storm (1975) werd zelfs een genreaanduiding voor deze zwoele soulvariant. Ook na het bereiken van de pensioensgerechtigde leeftijd brengt Smokey Robinson nog albums uit. Ook was hij in 2009 één van de juryleden in American Idol.
Onbewust vormde Hawkwind de schakel tussen de hippiecultuur van de jaren zestig en de punkbeweging van de jaren zeventig. De bandleden ontmoetten elkaar in de Londense krakersscene en viel al snel op vanwege hun loeiharde concerten. De groep geldt als uitvinders van de ‘space rock’: psychedelische en hypnotiserende rock vol drugs- en science fictionreferenties. Mede vanwege het chaotische personeelsbeleid met meer dan vijftig ex-bandleden (waaronder Lemmy van Motörhead) gelden de albums uit de vroege jaren zeventig, opgenomen met een enigszins stabiele line-up, als hun beste. Gitarist Dave Brock is het enige overgebleven bandlid en treedt nog altijd op met de groep.
Toen rock-n’-rollpionier Ike Turner de jonge Ann Bullock voor het eerst hoorde zingen, sloeg hij steil achterover. Hij besloot zijn band in dienst te zetten van deze explosieve zangeres met wie hij ook trouwde. Door jarenlang avond aan avond op te treden met The Ike & Tina Turner Revue groeide de groep uit tot een weergaloze liveband die elk publiek plat wist te spelen met hun opwindende soul en strakke rhythm & blues. Nadat de band het voorprogramma verzorgde van de eerste Amerikaanse stadiontoernee van de Rolling Stones (1969) werd de groep ook geliefd onder blanke rockfans. In 1976 stapte Tina uit de groep, mede vanwege de jarenlange mishandelingen van Ike. Het stel scheidde in 1978 formeel. Beiden gingen solo verder. Tina groeide uit tot één van de absolute supersterren van de jaren tachtig, maar Ike wist met zijn solocarrière de glorie van weleer nooit meer te benaderen.
Joe Cocker was niet alleen de schepper van ‘de meest huiveringwekkende schreeuw uit de popmuziek’ - in zijn bewerking van de Beatles' ’With A Little Help From My Friends - maar ook een uitstekend vertolker van rock met een soulvol randje. Na zijn doorbraak op het Woodstock Festival (1969) proefde Cocker een paar jaar van het succes. Na enkele jaren uit beeld te zijn verdwenen, dook de zanger in de jaren tachtig weer op met de verrassend soft klinkende rockhits als Up Where We Belong en You Are So Beautiful.
The Band begon haar leven onder de naam The Hawks, als begeleidingsband van de rockabillyzanger Ronnie Hawkins. Midden jaren zestig verkoos Bob Dylan ze tot zijn orkest en The Band hielp Dylan met de veelbesproken overgang van een akoestisch naar een elektrisch geluid. Aan het einde van de jaren zestig nam de band voor het eerst zelfstandig platen op. De aardse rootsrock van de band sprak vooral luisteraars aan die genoeg hadden van de excessen van de psychedelische muziek. De grotendeels Canadese groep wist een grote verscheidenheid aan traditioneel Amerikaanse stijlen samen te smelten tot een uniek geluid waarin de afzonderlijke bandleden konden excelleren. Het album en film The Last Waltz uit 1978 leek de zwanenzang van The Band te zijn, maar een aantal bandleden ging begin jaren tachtig toch verder, weliswaar zonder zanger/songschrijver Robbie Robertson.
John Mayall is de aartsvader van Britse blues. Mayall (Macclesfield 1933) was één van de eerste blanken die zich zou toeleggen op de blues en hij bleef het genre zijn hele leven trouw. Mayall vervulde een sleutelrol, want door zijn missiewerk kwam een generatie van jonge Britse muzikanten in aanraking met de blues. Deze generatie veranderde het poplandschap voorgoed. Mayall had ook een goede neus voor talent. Eric Clapton en Jack Bruce (Cream), Peter Green, Mick Fleetwood en John McVie (Fleetwood Mac) en Walter Trout leerden het vak in zijn begeleidingsband The Bluesbrakers. John Mayall treedt nog altijd veel op.
De niet aflatende intensiteit van James Browns muziek maakte hem één van de meest herkenbare en invloedrijke artiesten sinds de jaren vijftig. Hij begon als gospelzanger, maar stapte al snel over naar rhythm and blues, waarna hij hits begon te scoren. In de loop van de jaren zestig transformeerde de zelfverklaarde Godfather Of Soul eigenhandig het rhythm and blues-geluid tot een strakke, stuwende stijl, waarmee hij mede aan de basis van de funk stond. In de daaropvolgende decennia dreigden persoonlijke problemen de immer gepassioneerde Brown op een zijspoor te zetten maar hij wist steeds terug te komen. De ontelbare JB samples - al dan niet aan hem toegeschreven - die op rap- en hiphopplaten zijn terug te vinden getuigen van zijn blijvende invloed. De 'godfather of soul' overleed op Eerste Kerstdag 2006.
Vijfkoppige soulgroep uit de stal van Motown. Eind jaren zestig legde The Temptations de lat hoog voor hun concurrenten: perfecte samenzang aangevuld met een vloeiende choreografie en strakke pakken. Tijdens de vroege periode (1964-1968) van de band waren The Temptations een klassieke Motown-groep. Het excentrieke en egoïstische gedrag van leadzanger David Ruffin leidde tot diens ontslag. Met vervanger Dennis Edwards schoof de groep meer op in de richting van funk. De nieuwe sound leverde baanbrekende hits als Ball Of Confusion (1970) en Papa Was A Rolling Stone (1972). Toch wist de groep matig in te spelen op de veranderende (disco-)smaak van het grote publiek en ook een reünie bood in 1982 weinig soelaas. Ondanks hun tanende populariteit beïnvloedden The Temptations veel artiesten na hen, met name (neo)soul- en r&b-groepen.
Huisband van het legendarische soullabel Stax, opgericht in 1962. De vier leden zijn te horen op albums van Otis Redding, Carla Thomas en Eddie Floyd. De groep bestond uit twee zwarte (pianist Booker T Jones en drummer Al Jackson) en twee blanke (gitarist Steve Cropper en bassist Donald Dunn) muzikanten. Dat was bijzonder voor een band uit het zuiden van de Verenigde Staten. Het bekendste nummer van The MG’s was Green Onions, een instrumentaal lied dat, aanvankelijk zonder medeweten van de bandleden, werd opgenomen door Jim Stewart, de baas van Stax Records.
Diana Ross (Detroit, 26 maart 1944) werd beroemd als frontvrouw van The Supremes, de succesvolste meidengroep aller tijden. Het trio had aanvankelijk grote moeite om door te breken. Bij hun platenlabel Motown werden ze lange tijd de 'no-hit-Supremes' genoemd. Na de eerste hit Where Did Our Love Go (1964) ging alles in een stroomversnelling. Vijf jaar en ontelbare succesvolle singles later startte Diana Ross een solocarrière. Met Ain't No Mountain High Enough en Reach Out And Touch ging de stroom hits gewoon door. Ook als filmster brak ze door; zo speelde ze Dorothy in de verfilming van The Wiz (1973). In 1980 scoorde ze haar grootste succes met het discoalbum Diana, dat werd geproduceerd door Chic-leden Bernard Edwards en Nile Rodgers en de hits My Old Piano, I'm Coming Out en Upside Down bevat. Diana Ross is dan inmiddels uitgegroeid tot de absolute icoon van de Amerikaanse soul. Met haar platen maakte ze steeds minder indruk maar in haar live optredens bewijst ze zich tot op de dag van vandaag als een begenadigd en all-round entertainer. (MS)
Elton John kent één van de langste en meest succesvolle carrières in de popgeschiedenis. Hij begon als zanger en pianist van gevoelige liedjes, maar viel later vooral op vanwege zijn extravagante kleding en theatrale podiumact. Elton John (geboren als Reginald Dwight) is zo het schoolvoorbeeld van de overdadige jaren zeventig-artiest. Gedurende de jaren tachtig scheidde hij een tijdje van zijn vaste tekstschrijver Bernie Taupin. John moderniseerde zijn geluid, met wisselend resultaat. In de vroege jaren nul kwam John weer in beeld als een succesvol veteraan, die niet te beroerd was om af en toe een talentvol en jong singer-songwritertalent aan te prijzen.
Na twee weinig succesvolle psychedelische folkalbums onder de naam Tyrannosaurus Rex, besluit frontman Marc Bolan in 1970 het roer radicaal om te gooien: niet alleen de naam wordt ingekort, maar de songs zijn voortaan ook direct en ruig. Opwindende refreinen en stevige rockriffs kernmerken T. Rex’ nieuwe repertoire. Daarmee staat de groep te boek als één van de uitvinders van glamrock. Tussen 1970 en 1973 behoort T. Rex vooral in hun eigen Engeland tot de absolute topgroepen en is krullenbol Marc Bolan een gewild sekssymbool. Daarna neemt de belangstelling snel af, maar de opkomst van punk in 1976 heeft een positief effect op Bolan, die wordt gezien als één van de grondleggers van het genre. Helaas kon hij niet lang genieten van zijn hernieuwde sterrenstatus. Hij overlijdt in 1977 na een auto-ongeluk.
Gedurende haar carriere werd Cher (1946) meerdere keren afgeschreven, maar de zangeres wist zich telkens terug te knokken. Cherilyn Sarkisian brak midden jaren zestig door aan de zijde van zanger/producer Sonny Bono. Als het duo Sonny & Cher scoorde het stel enkele onverwoestbare hits (I Got You Babe, The Beat Goes On). Het uitblijven van echt grote hits als solo-artieste leidde er toe dat Cher zich richtte op acteerwerk. De hits If I Could Turn Back Time (geholpen door een omstreden videoclip met een halfnaakte Cher), The Shoop Shoop Song (1990) zette de zangeres weer volop in de schijnwerpers, maar die successen verbleekten bij de dancehit Believe (1998). Van het album met dezelfde naam verkocht Cher wereldwijd twintig miljoen exemplaren, waarmee ze haar status als topzangeres overtuigend onderstreepte.
Carole King maakte samen met haar toenmalige partner Gerry Goffin in de jaren zestig een ongelofelijke reeks pophits voor andere artiesten. The Locomotion (Little Eva), (You Make Me Feel Like) A Natural Woman (Aretha Franklin), Goin’ Back (Dusty Springfield) zijn slecht enkele voorbeelden. In 1971 brak King definitief door als uitvoerende artieste met Tapestry. Deze plaat zou na de release lange tijd te boek staan als bestverkochte aller tijden. Hierna wist King nog menig goed album te maken, al zou ze het Tapestry-succes niet meer evenaren.
(bron: wikipedia)Isaac Lee Hayes (Covington, 20 augustus 1942 – Memphis, 10 augustus 2008) was een Amerikaans soul- en funkmusicus en acteur. Isaac Hayes kreeg vooral grote bekendheid met de soundtrack Theme from Shaft voor de blaxploitation-film Shaft uit 1971. In latere jaren kreeg hij bekendheid bij een nieuw publiek door zijn stem te verlenen aan het karakter Chef in de animatieserie "South Park".
Isaac Hayes verloor op vrij jonge leeftijd zijn ouders, waarna hij werd opgevoed door zijn grootouders. Op zijn... meer
Met zijn ruw fluwelen, laconieke stemgeluid, rudimentaire gitaarspel en stemmige songs was J.J. Cale in de jaren zeventig de belangrijkste architect van een geluid wat later benoemd zou worden als de Tulsa sound, naar zijn thuishaven in Oklahoma. Zijn laid back mix van country, blues en rock ‘n’ roll was van grote invloed op Eric Clapton, die meer dan eens hits behaalde met Cale's songs. Velen, van de Britse rockers Gomez tot de Amerikaanse jamband Widespread Panic, zijn schatplichtig aan Cale maar weten zelden het niveau te halen van de solo-albums van deze bescheiden legende. Helaas verschijnen deze nog maar sporadisch en lijkt hij vandaag de dag al van een prepensioen te genieten.
Wereldwijd staat het Engelse Black Sabbath bekend als dé belichaming van heavy metal. De band wist in de jaren zeventig de aandacht te trekken met een loodzware brij van monumentale gitaarriffs, eindetijdsvisioenen en op horrorfilms geïnspireerde teksten. Nadat frontman
Ozzy Osbourne in 1979 succesvol als soloartiest verderging, trok het overgebleven trio onvermoeibaar verder met een aantal vervangers, onder wie
Rainbow’s
Ronnie James Dio. In 1997 organiseerde Ozzy met zijn voormalige bandmaten een veelbesproken reünie, wat uiteindelijk in 2013 leidde tot de comebackplaat
13.
Als één van de weinige Britse beatbands hadden The Zombies een voorkeur voor jazzy liedjes in een mineurtoonsoort. Na het winnen van een talentenjacht werd de groep getekend door Decca en scoorde met de klassieke debuutsingle She’s Not There meteen een wereldhit, een huzarenstukje dat zich echter moeilijk liet herhalen. Toen de daaropvolgende singles stuk voor stuk flopten gooide de groep gedesillusioneerd het bijltje erbij neer, maar niet na nog het prachtige album Odessey & Oracle (1968) te hebben afgeleverd. Toen de daarvan getrokken single Time Of The Season alsnog een wereldhit werd, was de band echter al uit elkaar gevallen. Zanger Colin Blunstone begon een redelijk succesvolle solocarrière; pianist Rod Argent richtte de rockband Argent op.
(bron: wikipedia)The Chakachas (ook wel Les Chakachas of Los Chakachas genoemd) was een Belgische groep die van de jaren 50 tot de jaren 70 een redelijke populariteit had met hun singles, die een mix waren van uiteenlopende, vaak exotische stijlen en onder de naam Latin soul aan de man werden gebracht.
De band werd gesticht door percussionist Gaston Bogaerts, die conga en tumba speelde. Andere leden waren Kari Kenton (zang en maraca's), Vic Ingeveldt (saxofoon), Charlie Lots (trompet), Christian Marc (piano),... meer
The Who denderde midden jaren zestig met jeugdige arrogantie de popwereld binnen. Ook toen het Londense kwartet zich later waagde aan rockopera's als Tommy en Quadrophenia bleef die vurigheid een kenmerk van de groep. De molenwiekende gitarist Pete Townshend en Keith Moons bovenmenselijke drumspel waren de meest in het oor springende kenmerken van The Who's rockgeluid. In combinatie met de intrigerende baslijnen van John Entwistle en Roger Daltreys oerschreeuw schiep de groep een uniek geluid. De groepsleden hervonden elkaar op onregelmatige basis, ook nadat Moon in 1978 overleed aan de gevolgen van een alcoholvergiftiging. In 2006 brachten Daltrey en Townshend Endless Wire uit, het eerste The Who-album in 25 jaar, een wapenfeit waar nog maar weinigen op hadden durven hopen.
Trompettist en zanger Louis Armstrong is misschien wel de meest invloedrijke artiest in de geschiedenis van de jazz. Hij begon in de jaren twintig in de "hot" bands van New Orleans en was een van de eersten die solo-improvisatie in het jazzidioom integreerden. In de komende decennia veranderde zijn stijl nauwelijks, maar hij had vele volgelingen. Armstrong, die ook bekend was onder de koosnaam "Satchmo", was een van de meest geliefde figuren in de Amerikaanse populaire muziek. Zijn vruchtbare opnamecarrière, en het tijdloze karakter van zijn muziek, dragen er zorg voor dat zijn erfenis zal blijven voortbestaan.