begon zijn muzikale carrière, nadat hij eerst schrijver had willen worden, als geluidstechnicus, hoewel hij zijn conservato-riumstudie in Genève al gelijktijdig met zijn gymnasiumopleiding had afgewerkt. Met de welbekende neutraliteit waar Zwitserland zich van oudsher op heeft beroemd, had Vibert weinig op. De ontmoeting met zijn eerste vrouw, de Hongaars-Joodse sopraan Magda Fonay, gecombineerd
… met de verschrikking van de Tweede Wereldoorlog, brachten Vibert er reeds toe enkele, als per-soonlijke aanklacht tegen de gebeurtenissen bedoelde werken te schrijven. Ook de hier opgenomen "Symphonie funèbre" uit 1949 heeft een dergelijke achtergrond. De directe aanleiding tot het schrijven was de moord, in 1948, op de Tsjechoslowaakse leider Jan Masaryk, een vriend van Vibert, maar hij verwerkte er ook de indrukken in die hij opdeed bij een bezoek aan het concentratiekamp Theresienstadt in 1946. Op een soort bijna-dood-ervaring na een ernstig auto-ongeluk in 1958, gaat gedeeltelijk, de inspiratie van de "Humana missa" uit 1971 terug. Het is een monumentale zetting van de reguliere mistekst voor solisten, koor, kinderkoor en orkest, die ruim een uur in beslag neemt. Het werk is opgedragen aan de in 1958 overleden paus Pius XII, met wie Vibert tijdens zijn comateuze toestand telepathisch verbonden meende te zijn. Viberts stijl is gematigd modern, enigszins gelijkend op die van Frank Martin, maar over het geheel genomen iets gedurfder en gevarieerder. De verschillende solisten, ensembles en orkesten zorgen voor prima uitvoeringen. (JvG)_meer
