Het Requiem van Duruflé is een van de meest zachtmoedige dodenmissen ooit, naast dat van Fauré. Beide requiems hebben veel gemeen qua tekstkeuze. Het belangrijkste verschil is dat Duruflé’s Requiem het gregoriaans als vertrekpunt heeft. De wonderlijke Tournemire, van wie de jonge Duruflé een tijdje orgelles had, zal mede van invloed zijn geweest. De jonge Duruflé werd helemaal gek van
… Tournemires extatische persoonlijkheid. Tournemires improvisatiekunst en voorliefde voor het gregoriaans bleef hem echter bij. Over de ontstaansgeschiedenis van het Requiem doen verschillende verhalen de ronde, die allemaal wel een kern van waarheid zullen hebben. Zo zou het zijn oorsprong hebben in een onvoltooide suite over gregoriaanse gezangen. Bij nader inzien vond Duruflé het onbevredigend om van die gezangen alleen de (woordloze) melodieën te verwerken. En zo zou dus in tweede instantie het Requiem zijn ontstaan. Duruflé publiceerde drie versies, waarvan die met orgelbegeleiding (te horen op de cd) stamt uit 1948. Insiders zullen het orgel van de Église Saint-Eustache in Parijs herkennen. Vooral in het Libera Me (Dies illa, dies irae) wordt er stevig uitgepakt. (HJ)meer
