Bibelebonse mensen krijgen bibelebonse kinderen. Zo zorgde de eminente Christiaan Huygens, secretaris van de Raad van State, er wel voor dat zijn zoon Constantijn een voorbeeldige opvoeding kreeg. De jonge Huygens werd grondig onderwezen in talen, wiskunde, tekenen en muziek. Tot de laatste studierichting behoorde het bespelen van de luit, het klavecimbel en de gamba. Tegenwoordig kennen we Constantijn
… Huygens vooral als diplomaat. Zo was hij als secretaris in dienst van prins Frederik Hendrik en Willem II. Huygens onderhield contacten met talloze cultuurdragers, waaronder Descartes, Rembrandt, Corneille, Francis Bacon en John Donne. Zijn laatste levensjaren sleet Huygens in zijn geliefde Hofwijck, dat tegenwoordig niet meer zo rustiek gelegen is tussen Station Voorburg en allerlei hypermoderne nieuwbouw. Huygens verdient ook aandacht als dichter en amateurcomponist. In 1647 publiceerde Huygens "Pathodia sacra et profana", met liederen voor zangstem en basso continuo. Volstrekt uniek zijn de 20 Latijnse psalmzettingen waarmee deze bundel begint. De aristocratische verfijning van deze psalmen voor de huiskamer hebben dan ook niets te maken met het destijds zo beruchte psalmgebrul in de kerken, waartegen Huygens overigens nog gepolemiseerd heeft. De tweede helft van "Pathodia" bestaat uit toonzettingen van Italiaanse en Franse gedichten. De "Pathodia sacra et profana" is te beluisteren in een uitvoering van sopraan Anne Grimm, mezzosopraan Wilke te Brummelstroete, tenor Nico van der Meel en bas Peter Kooij. Vermeldenswaard is ook de uitvoerige en goedgeschreven toelichting van musicoloog Rudolf Rasch. (H.J.)_meer
