In Van Eigen Bodem schenken we aandacht aan de Nederlandse popcultuur in de breedste zin van het woord. In deze aflevering nemen we het Nederlandse kwaliteitslabel Excelsior Recordings onder de loep.
Begin
Ferry Roseboom zocht begin jaren negentig naar een goede studio voor het alternatieve bandje Daryll-Ann, waarvan hij de manager was. Uiteindelijk streek de opkomende groep neer in de studio van Frans Hagenaars, die eerder de klassieker Palomine van Bettie Serveert had opgenomen. Het klikte zo goed tussen Roseboom en Hagenaars dat ze samen een platenlabel begonnen. Roseboom deed het zakelijke gedeelte, terwijl Hagenaars het merendeel van de bands opnam. Een taakverdeling die aan de basis stond (en staat) van hun succes.
Onder de naam Nothing Sucks Like Electrolux begon het tweetal in november 1995 met het uitbrengen van vinyl-singles, een ouderwetse aangelegenheid in die jaren. Hierdoor stonden hun eerste bandjes Caesar, Visions of Johanna (later Johan) en Scram C Baby meteen in de belangstelling. Het label werd niet veel later omgedoopt tot Excelsior Recordings, een naam met voorspellende gaven. Roseboom in 1996: 'Dat betekent steeds hoger, steeds beter - vond ik ook wel toepasselijk.'
Daryll-Ann – A Proper Line (1996)
Excelsior Recordings bleek een goede neus te hebben voor op Amerikaanse leest gestoelde indiepop. Veel van hun bands speelden rommelig, maar wisten wel hoe mooie popliedjes in elkaar zaten. Daryll-Ann had eerder in Engeland succes gehad en gold als een grote belofte. Ook het debuut van Johan sloeg direct aan in binnen- en buitenland. In de beginjaren werd er echter weinig geld verdiend. Roseboom had naast Excelsior ook nog een fietskoerierbedrijf, waarvoor twee leden van Daryll-Ann al fietsend pakjes bezorgden.
Spinvis – Smalfilm (2002)
Hoewel Excelsior al blij was als een act drieduizend cd’s verkocht en het label quitte speelde, scoorde het met Spinvis in 2002 een gigantische hit. Het soloproject van Erik de Jong onderstreepte daarnaast dat de platenmaatschappij veel verder keek dan Engelstalige indierock. Ook Nederlandstalige luistermuziek was welkom. Naast Spinvis, haalt Excelsior rond deze tijd ook singer/songwriter Meindert Talma binnen. Later werden Roosbeef, Alex Roeka en Gerard van Maasakkers aan de stal toegevoegd.
Lefties Soul Connection – V2 (2006)
Al bleef Excelsior dankzij bandjes als GEM en Alamo Race Track goed vertegenwoordigd in de indiescene, de platenmaatschappij begon zich steeds meer te richten op muziek die daar haaks op stond. De strakke funk van de Lefties Soul Connection, de roots van El Pino & The Volunteers, the beat van The Madd (beat) en de stonerrock van Triggerfinger; het mocht allemaal, zolang het maar onderscheidend was.
Radio Relyveld Presents –Lucia di Lammermoor (2012)
Na een aantal interessante compilaties met Nederglam, televisie-tunes, en obscure jazz, bracht Excelsior in 2012 een heuse klassieke cd uit. Gideon Relyveld verzamelde een aantal aria’s en scènes uit de opera Lucia di Lammermoor van de Italiaanse componist Gaetano Donizetti. Roseboom: ‘We hebben eigenlijk maar weinig kennis van muziek in het algemeen en klassieke muziek in het bijzonder. Maar als er dan iemand langskomt met mooie stukken, dan windt ons dat net zo op als de nieuwe plaat van The Kik.
The Serenes – Abiding Place (2013)
In een interview uit 2011 verklapte Frans Hagenaars dat Excelsior voor een deel een succes werd, omdat de niche waar zij zich op richtte, steeds meer mainstream was geworden. ‘Wij maken muziek voor liefhebbers en er zijn steeds meer liefhebbers in Nederland.’ Dat publiek kon je natuurlijk ook met oude muziek benaderen en zodoende werd het sublabel Re: opgericht. Oude Nederpopklassiekers van Hallo Venray en The Serenes werden opnieuw uitgegeven. Ook een overzichtsbox van Daryll-Ann, dé band van het eerste uur, verscheen bij de retrodivisie van Excelsior Recordings. Met jonge acts als Tim Knol, Tangarine en Jacco Gardner bleef het label zich echter ook op de toekomst richten.
