Vrijwel niemand kent de Deense componist
Ole Buck, zeg maar gerust: niemand. En dat terwijl zijn muziek toch heel eenvoudig en aansprekend is. De concerten in Denemarken vanwege zijn 70ste verjaardag waren in een mum van tijd uitverkocht. En dat was niet omdat Buck nu zo’n beroemdheid is. De diehard fans hebben echter maar zelden de gelegenheid om een concert van deze witte raaf bij te wonen,
… vandaar dus. Het is immers al weer ruim 20 jaar geleden dat Bucks Landscapes op cd (1996) verschenen bij Dacapo. Daarbij ging het om vier grootschalige kamermuziekwerken, geïnspireerd door de vier seizoenen. Ook die muziek was traag en voorspelbaar simpel, ware het niet dat Bucks perfecte gevoel voor timing de spanning van begin tot einde wist vast te houden. Diezelfde zen-achtige schoonheid biedt ook het vervolg op het Dacapo-label (pas in 2017!), met de titel Sinfonietta works. Ook nu gaat het om vier grotere werken, waarvan het laatste en langste werk – Flower ornament music – eigenlijk het mooist is. Hier waagt Buck het zomaar om in versnelling te eindigen, waardoor zijn idioom ineens aan John Adams doet denken. (HJ)meer
