Nog steeds breken zich mensen het hoofd waarom Rossini op 37-jarige leeftijd plotseling, op het hoogtepunt van zijn roem, zijn carrière als componist afbrak. Wellicht begreep Igor Markevitch (1912-1983) er iets van, want hij deed hetzelfde toen hij 29 jaar was en hield het nog beter vol dan Rossini, want zelfs van korte werkjes voor kleine kring, zoals Rossini ze in zijn laatste jaren schreef, is
… bij hem geen sprake. Het label Marco Polo brengt momenteel zijn complete orkestwerken uit, waarbij verschillende werken voor het eerst werden vastgelegd. Vol.1 bevat zelfs uitsluitend opname-premières, namelijk "Le nouvel âge", "Sinfonietta in F" (geschreven op 16-jarige leeftijd) en de "Cinéma-Ouverture". Vol.2 bevat: "Cantique d'amour", "L'Envoi d'Icare" en het "Concerto Grosso", op het tweede werk na andermaal weer opnamepremières. Markevitch, die later naam zou maken als dirigent, schreef in een idioom dat de gracieuze stijl van Roussel en Ravel verbindt met de veel bitsere, scherpe stijl van Prokofiev, die vooral in de "Cinéma-Ouverture" doorklinkt. Het is juist weer de meer vriendelijke kant die de textuur van "Cantique d'amour" bepaalt, een werk dat niet alleen aan Ravel schatplichtig is, maar waarin ook Skriabin af en toe over de schouder lijkt te hebben meegekeken. Revolutionair is het gebruik van kwarttonen in het ballet "L'envoi d'Icare". Het Gelders Orkest, met dirigent Christopher Lyndon-Gee, heeft hoorbaar tijd en moeite gestoken in het doorgronden van de af en toe zeer ingewikkelde passages in deze opmerkelijke werken van een al even complex persoon. (JvG)_meer
