Symphonies no. 17 & 20

Anders dan de muziek van Prokofjev en Sjostakovitsj is het werk van hun iets oudere landgenoot Nikolaj Mjaskovski buiten Rusland nauwelijks bekend. Wellicht heeft het ermee te maken dat de symfonieën van Mjaskovski wat introverter zijn en meer geworteld in de symfonische traditie. Aram Katsjatoerian sloeg wat dat betreft de spijker op de kop door Mjaskovksi’s muziek een brug te noemen tussen… Russisch classicisme en moderniteit. Die vlieger gaat zeker op voor Mjaskovski’s tot nu toe weinig opgenomen Symfonieën nr. 17 en 20 (alleen het Staats Symfonie Orkest van de Russische Federatie onder Evgeni Svetlanov zette ze eerder op de plaat). De ruim opgezette Symfonie nr. 17 valt op door zijn epische karakter van lang uitgesponnen melodieën en indrukwekkende koperpassages. In de compactere Symfonie nr. 20 valt juist het Russische karakter op, waarbij Mjaskovski aansluiting zoekt bij de Russische volksmuziek. Mogelijk was deze behoudzucht de reden voor de veroordeling van Mjaskovski in 1948 door het Centraal Comité van de Communistische Partij. Op deze opname levert het Oeral Jeugd Symfonie Orkest onder dirigent Alexander Rubin prima werk af. Geen wonder, want Rubin houdt zich al tientallen jaren met Mjaskovski’s muziek bezig. ‘Mjaskovski is een verbazingwekkende componist, wiens werken misschien niet direct door iedereen begrepen worden’, aldus Rubin: ‘Veel van de connotaties zijn gecodeerd. Desondanks maakt de muziek een zeer sterke indruk en kan het antwoorden geven op de vragen waar we vandaag de dag voor staan.’ (JWvR)meer