Een tijdgenoot typeerde typeerde hem als de ‘Orpheus van Rome’.
Purcell noemde hem ‘de vermaarde Lelio Colista’. Maar dat was toen, tegenwoordig levert zijn naam niet veel herkenning op. In zijn 17e eeuw was hij echter succesvol musicus en componist, die een voorbeeld was voor de jonge Corelli. Zijn beide oratoria zijn helaas verloren gegaan, zijn muzikale erfenis is vooral instrumentaal.
Zijn driestemmige Sinfonie klinken zeer sereen, alsof ze de zelfs de meest gevoelige oren willen sparen. Het is lieve, engelachtige muziek, je kunt je niet voorstellen wat de paus erop tegen zou hebben. Het artikel in Grove Music Online veronderstelt niettemin dat de Sinfonie botsten met de pauselijke richtlijnen, vanwege invloeden vanuit de populaire dansmuziek. Mogelijk heeft dit de bekendheid van deze toch al ongepubliceerde muziek in de weg gezeten. De invloed op jongere generaties moet niettemin groot zijn geweest. Het gaat hier immers om een soort triosonates, het genre dat in de late barok opbloeide. (HJ)meer
